Er zijn van die dagen dat het witte beeldscherm mij aanstaart en ik minutenlang terugstaar. Dat lege, witte vlak dat maar niet gevuld wil worden door de juiste woorden. Die brij in mijn hoofd die weigert zich te laten vangen in samenhangende zinnen en alinea’s. Dit is zo’n dag. Zo’n dag waarop ik in de…
Bidden vind ik best moeilijk. Zo niet zoons. Zij spreken gewoon uit wat op hun hart (of binnen hun blikveld) ligt. Mooi. Eerlijk. Puur. Daar kan ik elke avond van leren én genieten. Heer, wij willen u danken en bidden, Tweede Zoon: ‘Dat ik die trein zo mooi vind en mijn spaarpot. En het klokhuis…