Het was rond elf uur ’s avonds en Echtgenoot zei: ‘Voel jij je eigenlijk nog wel verbonden?’ Ik keek op van waar ik mee bezig was: ‘Met jou, bedoel je?’ Hij knikte. Ik: ‘Ehm, nou, eigenlijk niet zo. Jij?’ Het was even stil. ‘Niet zo ‘niet’ als jij, maar ook niet helemaal wel.’ Stilte. ‘Hoe…
We bekijken een online presentatie waar ietwat omslachtig wordt uitgelegd hoe je een bepaalde app gebruikt. Ik, tegen niemand in het bijzonder: ‘Hoe ouder je bent, hoe lastiger het wordt.’ Tweede Zoon (9): ‘Vind jij dat dan lastig?’ Ik: ‘Ik ben niet oud.’ Zoon: ‘Wel joh.’ Ik, met nadruk: ‘Ik ben écht niet oud.’ Zoon…
Ze zaten te krap. Te strak. Ze zakten af. Ze kriebelden. Feit was dat onze 6-jarige er de hele dag aan liep te trekken. Panisch werd hij ervan. En wij met hem, als hij ’s ochtends eindeloos zat te miepen. Of met min zoveel alweer op blote voeten liep. We vonden zijn sokken overal, behalve…
Tweede Zoon (9) maakt een grabbelmand, tenminste, dat is de bedoeling. Naast hem ligt een stapel kranten die hij moet verscheuren. Ik: ‘Ga je nou beginnen?’ Zoon, wijzend naar een foto: ‘Maar ik vind het zo zielig om deze mevrouw te verscheuren.’ Ik: ‘Dan pak je een andere pagina.’ Zoon knikt, maar het blijft stil….
Klaar was ik ermee. He-le-maal klaar. Alsof m’n brein zei: je hebt het al die weken gefixt, dan zetten we nu de knop ‘betrokken, geduldige moeder vol aandacht en hulpvaardigheid’ uit. Niet een beetje, maar echt, enorm uit. En daar zaten we dan. Het kroost en ik. In hetzelfde huis, maar niet op dezelfde golflengte….