Heb je ze? Goede voornemens bedoel ik. Ik wilde er niet aan beginnen. Bang voor de druk. Of misschien vooral voor het bijbehorende faalverhaal. Die is er tenslotte altijd. Tenminste, bij mij wel. Maar toen Echtgenoot tijdens de kerstvakantie vroeg waar ik die twee vrije weken vooral op hoopte, wist ik het meteen: geen haast.
Ik haast me suf. Het begint al als ik ’s ochtends een kwartier te laat mijn bed uit stap. Het is nog steeds net zo koud en net zo ongemakkelijk als vijftien minuten eerder, maar op de een of andere manier wil dat mijn brein niet in. En dus loop ik tot de werk- of schooldag begint achter de feiten aan. ‘Jongens, eet eens door!’ ‘Schiet nou op met die schoenen.’ ‘Getsie, waar zijn mijn sleutels nou weer.’
De rest van de dag gedraag ik me vervolgens als een opgejaagd dier. Nog even dit. Snel dat. Nog niet klaar met het een en al met mijn hoofd bij het ander. Dat telefoontje kan nog wel even op de fiets naar die afspraak. En die boodschap doe ik gewoon in de zes minuten tussen trein een en twee (please, geen rij!). Geen wonder dat mijn hoofd ’s avonds overuren draait. Er zit – verrassende conclusie – te veel in.
Twee weken geen haast. Ik deelde het de volgende ochtend met zoons. De oudste knikte veelbetekenend: ‘Ja, daarom heb je ook altijd stress. Dat is echt niet goed voor je hoor. Wist je dat? Heb ik geleerd bij Corpus.’ Op mijn nummer gezet – ook een nieuwe ervaring – beloofde ik zoon én mijzelf er serieus werk van te maken.
“Voor ik het weet sta ik weer te hupperdehuppen“
En het is moeílijk! Niet alleen mijn agenda, to-do-lijst en wekker, ook mijn lichaam moet wennen aan het voornemen. Voor ik het weet sta ik weer te ‘hupperdehuppen’ terwijl het nog minuten duurt voordat we de deur uit moeten. Of denk ik alle tijd te hebben, terwijl ik toch weer te laat uit de veren was.
Maar als het dan een keertje wél lukt …
Leven zonder haast is veel gezonder. Blijer voor heel veel mensen. Leuker ook. Gezelliger zeker. Opmerkzamer, zonder twijfel. Misschien zelfs productiever. Dus heb ik ineens toch een voornemen. Een haastloos 2020 gewenst!
Sanne lingstuyl
Op 8 januari 2020 om 16:32 uur
Heel leuk stukje Esther! Inspirerend ook, onze kinderen noemen mij een stress kip.
Ben benieuwd hoe opmerkzaam je gaat worden
Leuke berichtjes hier te lezen. Ga ze volgen
Liefs sanne