Zorgzaamheid. Dat is een karaktereigenschap die ik erg bewonder, maar mij niet in ruime mate is toebedeeld. Zolang iedereen in ons gezin normaal functioneert en zichzelf waar mogelijk kan bedruipen teken ik voor zelfredzaamheid. Maar toen viel Tweede Zoon op z’n elleboog en had ‘ie pijn en gips. Ik: ‘Lig je lekker?’ Zoon: ‘Ja.’ Ik: ‘Heb je pijn?’ Zoon: ‘Nee.’ Ik: ‘Wil je een paracetamol?’ Zoon: ‘Ik heb geen pijn, mam.’ Ik: ‘Wil je dan wat drinken?’ Zoon: ‘Ik heb geen trek.’ Ik: ‘Of zal ik iets te lezen voor je neerleggen?’ Zoon: ‘Dat hoeft niet hoor.’ Ik: Een muziekje dan?’ Zoon: ‘Doe maar. Dank je wel mam.’
Geef een reactie