Mini-filosoof

‘Mama, wat gebeurt er als ik vanaf nu alleen maar rechtdoor zou fietsen?’ Ik glimlach, terwijl ik bedenk wat er dan zou gebeuren. ‘Je zou een leuke wereldreis maken, via Duitsland en Polen naar Rusland’, zeg ik, hopend dat mijn innerlijke kompas naar behoren werkt. We fietsen de bocht om. Zoon: ‘En nu?’

Onze zesjarige ontpopt zich tot een mini-filosoof. Met zijn kleinemensenvragen laat hij ons op een nieuwe manier naar de wereld kijken. Hij: ‘Wat gebeurt er als ik geen vlees meer eet?’ Ik: ‘Dan ben je een vegetariër. Wil je geen vlees meer eten dan?’ Hij: ‘Ik vind het zielig voor de paarden.’ Ik knik. ‘Dus je wilt geen paardenvlees?’ Hij: ‘Iedereen die paarden doodmaakt zal ik in de gevangenis stoppen.’

Het is fascinerend om te ontdekken over welke dingen deze zoon nadenkt. ‘Kunnen bloemen voelen? Waarom drijven mijn armen en zinken mijn benen als ik in bad zit? Hoe kan de Here Jezus in mijn hart wonen, dat is toch veel te klein? Hebben wormen een mond? Hoe dicht kun je bij de zon komen? Kan ik op een mammoet rijden als de nieuwe wereld komt?’

En dat is lang niet alles. ‘Smelt ijzer in lava? En steen? Wat is het mooiste getal? Tot waar groeien je hersens? Wie gaat er als eerste dood? Wat wil je worden als je nog een keer groot bent? Kun je ook kleiner groeien?’

Vaak heb ik geen antwoord. Weet ik het simpelweg niet. Gelukkig kan zoon daarmee leven. De vraag stellen, is blijkbaar belangrijker dan het antwoord krijgen.

---

“Deze zoon leert me te vragen voordat ik kan begrijpen”

Andere keren zet het me tot nadenken. Heeft een worm eigenlijk een mond? We zochten het uit: ja, een worm heeft een mond, maar geen kaak en tanden. Lastiger was de vega-vraag. Kan een zesjarige ervoor kiezen geen vlees meer te eten? Het werd een compromis. Wij vertellen waar paardenvlees in zit, dat mag hij laten staan, verder eet hij met de pot mee, totdat hij oud genoeg is om weloverwogen te kiezen. ‘Hoe oud moet ik dan zijn?’

Ik hoop dat deze fase heel lang duurt. De verwondering aanhoudt. Het leert me te vragen voordat ik kan begrijpen. Het leert me zelfs te vragen zónder te begrijpen.

Hoeveel zesjarigen zullen er eigenlijk op de wereld wonen? Hoeveel mini-filosofen spiegelen ons dagelijks aan deze belangrijke levensles? Exacte cijfers vind ik niet. Maar dat het er met gemiddeld 367.000 geboortes per dag veel zullen zijn, stemt mij hoopvol.