Morning-moetjes

Ik mag dan van ritme en regelmaat houden, de wekker van 6.45 uur gaat AL-TIJD te vroeg. Zeker in januari. En februari. Lees: als het buiten donker en koud is en de wind dwars door ons enkele glas de slaapkamer in waait. Juist dan ligt het bed op z’n allerlekkerst. Opstaan? Snoozen, zul je bedoelen!

Nu wil het geval dat ik de snooze-knop enkele jaren geleden heb afgezworen. Het schijnt – laat manlief het niet lezen, volgens hem schijnt alleen de zon – dat snoozen het hormoon cortisol in je lichaam laat afnemen, terwijl het net zo z’n best deed jou uit bed te krijgen. Daarbij komt dat snoozen je daadkracht voor die dag in rap tempo afbreekt, waardoor dat halfuur extra feitelijk nog beroerder aanvoelt dan 6.45 uur.

En dan heb ik nog een flink lijstje morning-moetjes. Een bijbelgedeelte lezen. Een A5’je volschrijven. Een korte work-out (goed, vergeet die snel). Een tirade houden tegen Echtgenoot: ‘Sta  op man. Geef nou eens een keer het goede voorbeeld!’ Tijd om mezelf aan te kleden. Beneden zijn voordat mijn mannen – die dus wél om 7.15 uur uit bed komen – beneden zijn. In alle relaxtheid en met elkaar ontbijten. Plus de eettafel en keuken schoon achterlaten voordat ik de deur uitga en het leven begint.

Toegegeven, misschien vraag ik toch iets teveel van mezelf in de eerste anderhalf uur van de ochtend. Een goed begin is het halve werk, luidt het spreekwoord, behalve als je jezelf elke ochtend weer teleurstelt omdat het A5’je nog leeg is. Het van die work-out wéér niet is gekomen. En er van de kruimels op de grond een complete maaltijd kan worden samengesteld als de achterdeur in het slot valt.

---

“Blijkbaar veranderen gezonde leefpatronen als ik niet uitkijk in ongezonde teleurstellingen”

Ik geloof heilig in gezonde leefpatronen, heb er nog een hele rits op mijn wensenlijstje staan (minder lang douchen, minder afval produceren, anders kleding kopen…). Maar blijkbaar veranderen gezonde leefpatronen als ik niet uitkijk in ongezonde teleurstellingen. Herkenbaar? Ik hoop het ;-).

Ondertussen gaat de wekker morgen opnieuw om 6.45 uur. Gewoon omdat doorzetten ook een deugd is. De dag echt anders begint als het wél lukt om meteen op te staan. De lente niet lang meer op zich laat wachten. En de eigenwijze streber in mijzelf blijft herhalen dat een betere wereld… enfin.

Hoewel, die work-out schrap ik vanaf vandaag officieel uit het programma. Kan ik toch nog vijf minuten langer blijven liggen. Zonder schuldgevoel. #hoera