Nieuwe fase

Ik worstel met een nieuwe fase. Waarin de kinderen steeds meer stukjes avond claimen. En ik nog niet bereid ben ze af te staan. Omdat ik dán juist zo vrij ben. Kan doen en laten wat ik wil. Eindeloos bankhangen. Uren lezen. Achter m’n laptop duiken voor het laatste werk. Gewoon alleen ik (gewoon alleen samen).

Maar nu word ik alwéér wij. Is het egoïstisch, wennen, plannen ? Dat ik na achten de aandacht niet meer wil verdelen. Geen zin heb ik niks, alleen het niks van mij.

Ik worstel met een nieuwe fase. De hakken in het zand. Met tegenhouden kan ik niet.