Ik begon dus tegen haar over mijn avonden.
Ik: ‘Dan heb ik mij de hele dag keurig ingehouden. Groenten gegeten. Verantwoorde tussendoortjes. Water en thee gedronken. Maar ’s avonds … dan kan ik er niet meer tegen. Dan ontstaat een onweerstaanbare trek in chips, kaas, borrelnoten – heel veel borrelnoten – en frikadel speciaal. O ja, dat ook. Het liefst lik ik het bakje helemaal uit.’
Ze staart mij onbewogen aan. ‘Dus?’
Ik: ‘En dan zit ik ook nog op de bank. Voor de tv. Masterchef Australië. Dat programma duurt zo’n beetje een kwartaal. Gaat óók over eten. Is bijna élke dag te zien. En ik kijk het. Ongegeneerd. Nou ja, ik geneer me er dus toch een beetje voor. Ik bedoel, lekker nuttig …’
Ze staart nog steeds. ‘Ja, en?’
Ik: ‘Ik sport ook niet hè. Ja, traplopen, dat doe ik. Kilometers. En we hebben geen auto. Dat scheelt vast ook. Maar toch. Het voelt gewoon zo … triest.’
Dan beweegt ze. Met haar schouders. ‘Ik snap het probleem niet.’
Ik: ‘Nou, ’s middags heb ik nog grootse plannen met de laatste uurtjes van de dag. Dan ga ik in m’n moestuintje werken. Maak ik het konijnenhok wel even schoon. Ga ik lekker bakken. Doe ik nog een paginaatje ‘Beth More’. Of… Maar om acht uur zijn alle goede voornemens verschrompelt. Weg! Dan wil ik nog maar één ding: zitten, niet meer nadenken en iets met veel vet en zout eten.’
Ze knikt. ‘En van wie zou dat niet mogen?’
Nu ben ik de sprakeloze. ‘Nou … Ehm … Van eh … we weten toch allemaal dat zo’n avondprogramma niet goed voor je kan zijn.’
Ze trekt haar wenkbrauwen omhoog. ‘Iets met ontspanning …?’
Ik lach. Als een boer met kiespijn.
Komt vast van al die chips.
(Bron: Sestra magazine/Liever Vandaag, winter 2019, blz. 125)
Marieke Bos
Op 15 oktober 2019 om 16:56 uur
Gewéldig! Zo herkenbaar dit! Lekker nutteloos dit Geniet van je borrelnoten. Ongegeneerd knabbelen.