|
||
Peuter op een pony
Daar zit hij. Fier rechtop. Sprankelende oogjes. Trots en vol ontzag tegelijk. Zijn voeten met knalrode laarsjes rusten ontspannen op de dikke, bruine vacht van de Shetlander. Zijn vingertjes knijpen de rossige manen van het viervoetige dier in een pluk bijeen. Dit is niet zomaar een peuter op een pony. Dit is een mijlpaal.
Drie maanden gelezen zaten zijn broers ook op een pony. Een campingactiviteit. Leeftijd: 5+. ‘Als je iets groter bent, mag jij ook op een pony’, vertelde ik Peuterzoon geruststellend. Een paar dagen later werd hij drie, dus groot: ‘En als ik gloot ben, mag ik paardjerijden, hè?’ Wekelijks stond hij meerdere keren bovenop zijn stoel om de theorie te bevestigen: ‘Kijk eens hoe gloot ik ben!’ Wij knikten zoon dan bevestigend toe, waarop zijn levensdoel steeds concretere vormen aannam: ‘Dan mag ik morgen paardjerijden.’
Nu heeft de peuter wel een punt. Als jongste houden we ‘m graag troetelbaar. Waar oudste zoons zelf de trap af liepen, dragen we de jongste nog geregeld. Fixten de oudsten zelf hun jas, de jongste wordt netjes geholpen. Hadden de oudsten een gezamenlijk bedritueel, de jongste krijgt een speciale behandeling. Bouwden de oudsten hun eigen treinspoor, de jongste vindt altijd wel iemand die de rails voor hem aanlegt. Eén kik van de driejarige en vier paar handen staan tot zijn dienst.
“Het is liefde voor het kleinste gezinslid dat gewoon nog steeds het meest knuffelbaar is”
Dat is gemakzucht, dragen is altijd nog sneller dan driehonderd keer zeggen dat hij toch echt zelf naar beneden moet. Het is gehoorbescherming, want als Peuterzoon iets wil, dan wil hij het NU. Het is liefde voor het kleinste gezinslid dat – ondanks zijn streken – gewoon nog steeds het meest knuffelbaar is. En het is sentiment, want wat gaat die baby- en peutertijd hard! #hoor-mij-nou
Dan komt de pony tot stilstand. Twee rode laarsjes zwiepen door de lucht en staan in mum van tijd stevig op de grond. De transformatie is voltooid. Peuterzoon is groot. Heel groot. En dat zal hij weten…
Hannah
Op 7 november 2017 om 16:52 uur
Haha super mooi verhaal! Hij straalde inderdaad!
* note: de pony was wel zwart…..
admin
Op 10 november 2017 om 13:29 uur
Haha. Ik heb duidelijk te veel naar zoon gekeken :-). Super leuk dat het kon en vooral ook leuk om bij te praten!