Stukjes schrijven

‘Klopt het dat je geen stukjes meer schrijft?’ vroeg laatst iemand toen ik met de fiets aan de hand op ons drietal wachtte. Ze was niet de eerste, en ook niet de enige. De tweewekelijkse reflecties ‘an public’ raken meer mensen dan alleen mijzelf. Herkenning blijkt het sleutelwoord. Niet voor niets zoek ik dus al een paar weken naar dat waar ik een structureel tekort aan heb: tijd.

Zeker sinds ik het in mijn hoofd heb gehaald een roman te schrijven, waar inmiddels ook een dwingende deadline aan hangt, staat mijn agenda vol met slechts twee woorden: boek schrijven. Dus in plaats van in de trein, in de supermarkt, op de fiets, onder de douche, in bed, bij het snijden van de groenten en tijdens het stofzuigen nieuwe onderwerpen voor ‘het stukje’ te overdenken, beheerst het wel en wee van allerlei personages mijn gedachten. ‘Dus je maakt je de hele tijd druk om wat je zelf verzint’, vatte Echtgenoot het onlangs vrij goed samen. Dat.

Nou ja, dat niet alleen. Want als ik op spaarzame ogenblikken wél aan ‘het stukje’ denk, kom ik er niet uit. Wat ik wil zeggen, en wat niet. Wat ik wil vinden, en wat vooral gevonden wordt. De wereld is complex geworden, en waar ik me in die complexheid precies bevind (of wil bevinden) voelt als het oplossen van een heel moeilijke som. Laat staan dat het zich vat in ‘een stukje’ van zo’n 300 woorden.

---

“Delen is helen (en vermenigvuldigen) luidt niet voor niets het spreekwoord”

En dan heb ik het nog niet eens gehad over alle clubs, sportverenigingen, huiswerkroosters, speelmaatjes, muzieklessen en verjaardagen die zich na de zomer in onze agenda’s hebben gepropt. Zijn daar ‘after lockdown’-cursussen voor, over hoe je dat ook alweer allemaal managet?

En toch wil ik een poging wagen. Omdat ook ik ‘de stukjes’ mis. Het verwoorden van wat er in hoofd en hart zit. De herkenning die ik net zo hard terugkrijg van wie het leest. Delen is helen (en vermenigvuldigen) luidt niet voor niets het spreekwoord. Het voelt weer onwennig. Openlijk je gedachten delen is altijd al kwetsbaar, en nu meer dan ooit. Of denk ik dat alleen maar?

Enfin. Het klopt dat ik weer ‘stukjes’ schrijf.

1 reactie op “Stukjes schrijven”

1. 

   Charissa

   Op 7 oktober 2021 om 18:14 uur

   Je kunt ook even een break nemen van ‘stukjes schrijven’ , niet alles moet altijd maar doorgaan.

   Beantwoorden