Verbinding gezocht

Wie ben ik als alles verandert, vroeg ik mij een paar weken geleden af. De dagen gleden voorbij. Bizar hoe snel de tijd kan gaan op een paar vierkante meter. Ik herontdekte mijn gezin. Ervoer de zegen van minder moeten. Kreeg weer plezier in koken. Bestelde veel te veel gist (in de supermarkt is het niet meer te krijgen). Ben helemaal klaar met het organiseren van feestdagen. En leerde een belangrijke les. Een pijnlijke les ook: ik moet me weer leren verbinden.

Het was vorige week dat ik het voor het eerst hardop zei. Ik had net opgebiecht dat ik contacten miste. Dat ik het miste dat (bijna) niemand een appje deed met de simpele vraag: ‘Hoe is het?’ Toen kwamen de tranen. Ik schaamde me ervoor. Wat heb ik nou te klagen? Een heerlijk gezin. Goede relatie. Leuk werk. Mooie mensen om mij heen. Maar toen kwamen we allemaal thuis te zitten en bleef het stil. Te stil. Waar is het misgegaan?

De lieve vriendin aan wie ik het vertelde, knikte. Een knik van herkenning, bleek even later. Daarom durf ik het op te schrijven. Omdat het niet alleen mijn worsteling is. En omdat delen helpt.

---

“Ik heb geen antwoord. Althans, niet op de vraag waar het is misgegaan.” 

De afgelopen dagen dacht ik er veel over na. Komt het door de kinderen? Hebben hun jonge jaren en de energie die dat vroeg ervoor gezorgd dat de verbinding langzaam verbrak? Komt het door mijn werk, waar ik veel uren aan besteed. Uren die ik ook in kopjes thee, wandelingen en gesprekken kan steken? Is het mijn onafhankelijkheid, bewijsdrang, ambitie, mijn ik-doe-het-zelf-wel-mentaliteit die verbinding in de weg staat? Is het die verdomde app die ervoor zorgt dat we elkaar niet meer bellen en veel minder ontmoeten? Is het …

Ik heb geen antwoord. Althans, niet op de vraag waar het is misgegaan. Ik heb wel een uitdaging: opnieuw leren verbinden. Niet vanuit zieligheid of sneu gedoe (alsjeblieft, ga nu geen appje sturen met de vraag hoe het gaat), wel omdat ik echt graag iets wil betekenen in het leven van anderen. Soms langdurig. Soms even, in het moment dat we elkaar ontmoeten.

Zo. Het staat er. Zwart op wit.